https://www.realrootscafe.com/2023/06/22/malcolm-holcombe-bits-pieces/
MALCOLM HOLCOMBE, BITS & PIECES
22 JUNI 2023
DOOR RONAND VALSTAR
“Not Forgotten” het album uit 2006 staat niet symbool voor het functioneren van mijn geheugen. Malcolm Holcombe was op onverklaarbare wijze na dat album aan mijn aandacht ontsnapt. Het album staat zelfs in de kast! Afspelen dus en weer weten waarom ik het destijds heb aangeschaft. Het was de tijd dat Michael de Jong met regelmaat de kleinere podia besteeg en ik vaak één van de caféstoelen had opgeëist middels een kaartje van maximaal een euro of zeven. Het donker van ontspoort leven, van geen vat hebben op wat je doet en veroorzaakt en het moederziel alleen ronddolen in die wereld is zowel fascinerend als armetierig.
Holcombe past in die wereld. Verwoestende raspende stem. Verwoestende teksten. Poëtisch harde, lieflijk getokkelde akoestische gitaarsongs naast zagende elektrische gitaarsongs. Folk, country, rock en blues bij de hand. Aanklachten, wijsheden, oneliners en sprankjes hoop. Door zijn achttien albums bladerend moet ik zeggen dat “Not Forgotten” een flink aansprekend album is en dat “Bits & Pieces” er niet slecht bij afsteekt.
Geboren (1955) in de zuidelijke Appalachen verloopt zijn levenspad op een welhaast klassieke Amerikaanse singer-songwriter wijze. Gegrondvest op armoede, vroeg verlies van zijn ouders, drank en depressies, geloof en kanker. Vlak na die diagnose besluiten hij en Jared Tyler, zijn muzikale vervolmaakter, “Bits & Pieces” op te nemen. Tyler hemelt de zang en het akoestische gitaarspel van Holcombe op met dobro, lapsteel, bariton gitaar, elektrische gitaar, bas, mandoline, banjo, klassiek gitaar, percussie en achtergrondzang. Ongewis hoe het leven verder zal verlopen is het maken van nieuwe songs misschien nog belangrijker dan ademen.
Het is te horen. De dertien songs hebben allemaal een zekere mate van zorgvuldige omlijsting. De stem van Holcombe is vanzelfsprekend donker rafelig. Hij laat zijn stem na elke zin vaak verdwijnen in een laag gegrom alsof hij het maar net redt. In de hogere regionen blijkt hij rauw-vast te kunnen zingen. Zijn gitaarspel sprankelt met lekkere refreinen zoals op “Conscience Of Man”. De hoop in de mensheid niet opgeven klinkt vurig in een mooi samengaan van elektrische- en akoestische gitaarklanken Op het heel fraaie “The Wind Doesn’t Know You” verwoordt de elektrische gitaar de wind. Een intens donker lied met een sprank Holcombe hoop. Op “Eye Of A Needle” komt het samenspel tussen het akoestische en het elektrische zo nodig nog fraaier naar voren. De song eindigt met de zin: Don’t pray keep wishing. Een prachtige nuance van de ruig-breekbaar ogende in het ongewisse verkerende man.
Bits & Pieces oprapen heeft Holcombe met dit album zeker gedaan. Een hoogtepunt in zijn muzikale loopbaan. Een levenservaren man die tot nu toe altijd wist te overleven. Nu maar hopen dat hij stukje bij beetje kan herstellen. Oppervlakkige beluistering is verboden dat lijdt tot het missen van wijsheden en dat zou doodzonde zijn.